Obecność
“Oto stoję u drzwi I kołaczę”, mówi Pan.
Cóż to za wspaniały przywilej, że Pan całego stworzenia pragnie przyjść do mnie.
Powitam z radością jego obecność.
“Oto stoję u drzwi I kołaczę”, mówi Pan.
Cóż to za wspaniały przywilej, że Pan całego stworzenia pragnie przyjść do mnie.
Powitam z radością jego obecność.
W tych dniach, Bóg uczył mnie niczym nauczyciel dziecko (Św. Ignacy).
Przypomnę sobie, że są rzeczy, których Bóg musi mnie jeszcze nauczyć i poproszę o łaskę słuchania i otwarcia na zmianę.
Istnieję w sieci relacji – w połączeniu z naturą, ludźmi, Bogiem.
Wyłapię te połączenia, dziękując za życie które przez nie przepływa.
Niektóre z połączeń są zniekształcone i przerwane: mogę czuć żal, złość, rozczarowanie.
Proszę o łaskę akceptacji i przebaczenia.
Czy budzą się we mnie jakieś reakcje gdy rozmawiam z Bogiem?
Czy czuję się odmieniony, pocieszony, rozgniewany?
Wyobrażając sobie Jezusa siedzącego lub stojącego przy mnie, powiem Mu o moich odczuciach jak zaufanemu przyjacielowi.
Podziękuję Bogu za te kilka chwil, które spędziliśmy razem oraz za wszystkie inspiracje i poznanie, które było mi dane.
Amen.