Być obecnym to znaczy przyjść jaki jestem i otworzyć się na drugiego.
W tym momencie, kiedy tu przychodzę, Bóg jest obecny oczekując mnie.
On zawsze przychodzi przede mną, pragnąc spotkać się ze mną bardziej niż najbliższy przyjaciel.
Zatrzymam się na chwilę i przywitam mojego miłującego Boga.
Panie, ty dałeś mi życie i dar wolności.
Dzięki twej miłości istnieję na tym świecie.
Obym nigdy nie przestał doceniać tego daru.
Obym zawsze szanował prawo innych do życia.
W czym odkrywam dziś nadzieję, otuchę, obszary rozwoju w moim życiu?
Patrząc w tył na ostatnie kilka miesięcy, jestem w stanie zobaczyć które działania i zdarzenia przyniosły bogate owoce?
Jeśli odkryłem takie obszary, zdecyduję, że dam im czas i miejsce w przyszłości.
Jezus obchodził Galileję. Nie chciał bowiem chodzić po Jude, i, bo Żydzi mieli zamiar Go zabić.
A zbliżało się żydowskie Święto Namiotów. Kiedy zaś bracia Jego udali się na święto, wówczas poszedł i On, jednakże nie jawnie, lecz skrycie.
Niektórzy z mieszkańców Jerozolimy mówili: «Czyż to nie jest Ten, którego usiłują zabić? A oto jawnie przemawia i nic Mu nie mówią. Czyżby zwierzchnicy naprawdę się przekonali, że On jest Mesjaszem? Przecież my wiemy, skąd On pochodzi, natomiast gdy Mesjasz przyjdzie, nikt nie będzie wiedział, skąd jest».
A Jezus ucząc w świątyni zawołał tymi słowami: «I Mnie znacie, i wiecie, skąd jestem. Ja jednak nie przyszedłem sam od siebie; lecz prawdziwy jest tylko Ten, który Mnie posłał, którego wy nie znacie. Ja Go znam, bo od Niego jestem i On Mnie posłał».
Zamierzali więc Go pojmać, jednakże nikt nie podniósł na Niego ręki, ponieważ godzina Jego jeszcze nie nadeszła.
Jezu, Ty zawsze mówisz do mnie poprzez Ewangelię.
Niech odpowiem dzisiaj na Twoje wezwanie.
Naucz mnie rozpoznawać Twoje działanie w moim codziennym życiu.
Chwała Ojcu i Synowi i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze i na wieki wieków.
Amen.