Historia ta, w Ewangelii św. Marka, stanowi dwa opowiadania powiązane z sobą i następujące bezpośrednio po opowiadaniu o opętanych Gadareńczykach. Św. Mateusz natomiast do tych dwóch dołączył historię o poborcy podatkowym, imieniem Mateusz oraz o sporze w sprawie postu. Dzisiejsza sesja będzie prawdopodobnie różna od drogi, jaką rozważałeś na temat obu historii.

• W tym tekście mamy opisane dwie historie. Nazwijmy jest nr 1 i nr 2. W pierwsze spotykamy zdesperowanego człowieka, liczącego na uzdrawiające dotknięcie przez Jezusa chorej córki. Człowiek ten to dostojnik, przewodniczący synagogi. Możemy się spodziewać kłopotu (niesłusznie, jak się okazuje).
   
• Druga historia mówi o uzdrowieniu kobiety, wykazującej głęboką wiarę.Pierwsza historia – jak to zwykle u św. Mateusza – rozpoczyna się od: ‘Zobacz’ albo ‘zwróć uwagę’. Św. Mateusz zachęca nas, byśmy zauważyli, co się dzieje w obu tych historiach. Dostojnik wstawia się za swoją córką, która, jak się wydaje, ‘już zmarła’, chociaż u św. Marka ‘ona była w krytycznej sytuacji’. Czy możesz sobie wyobrazić uczucia przewodniczącego synagogi, gdyby córka umarła?
   
• Zauważamy dalej, że dostojnik okazuje nadzwyczajne zaufanie do mocy miłosiernego uzdrowienia przez Jezusa: ‘Przyjdź i połóż na nią rękę, a ożyje’, powiedział. Czy kiedykolwiek odczułeś podobne zaufanie w moc miłosiernego uzdrowienia przez Jezusa?
   
• A teraz spójrz na reakcję Jezusa: Jezus ‘Wstał’ (zauważyliśmy w poprzedniej sesji, że to jest słowo ‘Zmartwychwstania’) i ‘Poszedł’. Słowo to – raczej w sposób niespodziewany – jest związane z uczniami. A zatem opowiadanie to nieco nas zaskakuje. Co w czasie tych rekolekcji dla ciebie znaczy słowo ‘wstań’?
   
• A teraz historia nr 2, naznaczona słowem ‘Zobacz’. Słuchacz koncentruje się na osobie, która czegoś chce. Ona zwraca sobą uwagę, że jest ‘kobietą’, co wskazuje, że jest bardziej zmarginalizowana niż ‘dostojnik’. Ona także nie traci czasu, zadając Jezusowi pytanie, ale zmierza do tego, czego chce i to osiąga. Czy jest coś podobnego w twojej relacji z Bogiem? I oto słyszymy o jej trudnej sytuacji, iż od 12 lat ‘miewała krwotoki’, które sprawiały, że była całkowicie wyczerpana. Gorzej, to sprawiało, że była rytualnie nieczysta, a przez to nie mogła być wśród ludzi czy w pobliżu kogokolwiek, nawet blisko swojego męża czyrodziny – i z pewnością nikogo nie mogła się dotknąć. Czy wyobrażasz sobie takie życie? Czy możesz wczuć się w jej sytuację?
   
• I oto robi coś, czego w żądnym wypadku nie powinna uczynić: ‘Dotknęła frędzla Jego płaszcza’, co sprawiało, że odtąd był rytualnie nieczysty. Równocześnie Ewangelista pozwala nam „podsłuchać” jej myśli: ‘Jeśli tylko dotknę Jego płaszcza’ – powiedziała sobie – ‘odzyskam zdrowie’. Podobnie jak dostojnik okazuje ufność w to, co się ma stać. Uzdrawiające miłosierdzie, jakie dostrzegła w Jezusie, wyzwoli ją od swojej nieczystości. Jak przemawia do ciebie ufność tej kobiety? I znowu test, który mówi nam o reakcji Jezusa: ‘Jezus odwrócił się, zobaczył ją’. Czekamy zdumieni, co jej odpowie. Czy krzyknie na nią, jak mógłby to zrobić ktoś religijnie surowy: Ty szalona kobieto! Popatrz, co zrobiłaś, sprawiłaś, że jestem rytualnie nieczysty! Jak byś się czuł, gdybyś czekał na odpowiedź Jezusa?
   
• Jezus (oczywiście) nic takiego nie robi, ale mówi: ‘Ufaj, córko, twoja wiara cię uzdrowiła’. Pamiętamy prawie te same słowa skierowane do paralityka na noszach, i wiemy też, że wszystko skończy się dobrze. Jakie to ma znaczenie, że Jezus nazywa kobietę „córką”? Czy, zbliżając się do Wielkiego Tygodnia, słyszysz głos Boga, kierującego do ciebie te słowa? ‘I w tej chwil kobieta odzyskała zdrowie’ (dokładnie, jak słyszeliśmy, że tego pragnie) ‘od tej chwili kobieta wyzdrowiała’. Jej uzdrowienie nastąpiło natychmiast i bez żadnego wysiłku. Czy odczuwasz pragnienie takiego ‘natychmiastowego’ uzdrowienia w twoim życiu i to „bez żadnego wysiłku”?