• Wyciszenie

    Daj sobie kilka chwil na wyciszenie

    Kiedy rozpoczynasz modlitwę, zamknij oczy i daj sobie kilka chwil na wyciszenie. Znajdujesz się w tym „miejscu” aby popatrzeć na swoje życie w nowym świetle. Proś abyś był/a w stanie nawiązać kontakt ze swoimi najgłębszymi pragnieniami:

    Panie Jezu, Ty powiedziałeś, że jesteś Światłem Świata i naszą Drogą, Prawdą i Życiem. Daj mi odkryć jak mam podróżować z Tobą podczas tego adwentu w kierunku nowego Światła – Ciebie.

  • Scripture

    Mt 2, 10-11

    Gdy ujrzeli gwiazdę, bardzo się uradowali. Weszli do domu i zobaczyli Dziecię z Matką Jego, Maryją; upadli na twarz i oddali Mu pokłon. I otworzywszy swe skarby, ofiarowali Mu dary: złoto, kadzidło i mirrę.

  • Refleksja

    Bóg uczynił nas różnymi. Nikt inny, w całej historii ludzkości, nie ma tej samej osobowości i sytuacji co Ty.
    • Ewangeliczna historia Trzech Króli, nad którą medytujemy w tym czasie, przez wieki była obiektem zainteresowania wielu artystów. Zwykle skupiali się oni na momencie, w którym ofiarowane zostają trzy dary: złoto, kadzidło i mirra. Istnieją różne religijne interpretacje znaczenia tych darów. Na przykład Beda Czcigodny sugerował, że złoto oznacza królewskość, kadzidło – boskość, a mirra zapowiada Pasję Jezusa. Jednak święty Bernard skomentował to w sposób o wiele bardziej przyziemny: biedna rodzina potrzebowała pieniędzy, kadzidło było środkiem dezynfekującym stajenkę a mirra była lekarstwem na ból brzuszka u niemowląt.
       
    • Oczywiście, stąd bierze początek zwyczaj obdarowywania się prezentami na Boże Narodzenia i mimo że słusznie narzekamy na komercjalizację tego religijnego święta, możemy żywić nadzieję, że ponad konsumpcjonizmem unosi się duch szczodrości. Można jednak tę medytację poprowadzić głębiej. Każdy z Mędrców przyniósł inny dar. Co robisz z tym, co przyniosło Ci życie? W jaki sposób korzystasz ze swojej wolności? Jaki jest ten jedyny w swoim rodzaju dar, który otrzymałeś, a który tylko Ty możesz ofiarować światu? Bóg uczynił nas różnymi. Nikt inny, w całej historii ludzkości, nie ma tej samej osobowości i sytuacji co Ty. Twoje powołanie jest Twoje i tylko Twoje. A Twoim powołaniem jest życie swoim wyjątkowym darem w swoich wyjątkowych okolicznościach życia.
       
    • Poza obrazem Mędrców ofiarujących swoje dary, w Piśmie Świętym znajdujemy także inne fragmenty zachęcające nas do modlitwy nad naszym obdarowaniem i do znalezienia odwagi, by żyć zgodnie z nim. Przypomnij sobie przypowieść o talentach, stanowiącą zaproszenie do twórczego przeżywania swojej wolności, korzystania z nadarzających się okazji, by wzrastać i dawać. ”Dobrze, sługo dobry i wierny! Byłeś wierny w rzeczach niewielu, nad wieloma cię postawię” (Mt 25:21). Jednakże w tej samej przypowieści znajdujemy trzecią postać, która zakopuje swój talent ze strachu i zostaje surowo skarcona za zmarnowanie nawet tego mniejszego daru. Jesteśmy zatem zaproszeni do tego, by otworzyć się na możliwości, które otrzymaliśmy, by dawać; pomimo nieodłącznych ograniczeń, jakich wszyscy doświadczamy.
       
  • Każdy dobry uczynek, jakkolwiek mały, jest źródłem przemiany.
    • Trzej Królowie “otworzyli swoje skarby”. Być może przychodzi nam tu na myśl przypowieść, w której Jezus mówi o odnalezieniu ukrytego skarbu (Mt 13:44). Tam gdzie trzeci sługa z przypowieści ukrywa swój talent ze strachu, ten, który odkrywa skarb ukryty w roli zakopuje go ponownie, czyniąc to jednak w duchu radości i oczekiwania – aby nabyć tę rolę. Mamy tu kontrast pomiędzy dwoma rodzajami podejścia do wyzwań, jakie stawia przed nami nasza wolność: lęk albo wdzięczność. Paraliżujący niepokój przeciwstawiony dodającemu skrzydeł zaufaniu. Zatrzymaj się na chwilę i w modlitewnej refleksji pomyśl o tym, jak Ty zazwyczaj reagujesz na wyzwania, starając się rozpoznać bardziej te dary, które masz, niż te, których Ci brakuje.
       
    • Oczywiście, z biegiem lat i wraz z wejściem w średni lub podeszły wiek, większość z nas zaczyna być świadoma utraty i przemijalności. Niektóre z dawnych darów są już mniej obecne, zwłaszcza te zależne od energii i dobrego zdrowia. Jednak być może z wiekiem pojawiają się nowe dary, takie jak bardziej “wyluzowane” podejście do cieszenia się obecnością innych ludzi albo nowy rodzaj mądrości. Pomimo naszych ograniczeń, a nawet ze względu na nie, nasze dary mogą nabrać nowego rodzaju prostoty. Właściwie, artyści zwykle przedstawiali Trzech Króli malując starca o siwych włosach obok młodego i energicznego mężczyzny i przedstawiciela innej kultury lub rasy.
       
    • Zwróćmy jeszcze uwagę na dwie inne dwie perspektywy, które mogą jeszcze bardziej pogłębić naszą refleksję nad korzystaniem z naszych darów. Święty Paweł pisze: „Jesteśmy bowiem Jego dziełem, stworzeni w Chrystusie Jezusie dla dobrych czynów, które Bóg z góry przygotował, abyśmy je pełnili” (Ef. 2:10).  Tak naprawdę od greckiego słowa poiema, często tłumaczonego jako dzieło, pochodzi nasze słowo poemat, dlatego też tłumacze Biblii Jerozolimskiej woleli użyć słowa „dzieło”. Innymi słowy, Pan Bóg kształtuje nas cały czas, rzeźbiąc w nas dobro i piękno. Możesz powtórzyć za świętym Ignacym jego najsłynniejszą modlitwę: „Ty mi to wszystko dałeś – Tobie to, Panie, oddaję. Rozporządzaj tym w pełni wedle swojej woli. Daj mi jedynie miłość swą i łaskę, albowiem to mi wystarcza.”
       
    • Ostatnim elementem modlitwy dotyczącej naszego obdarowania jest zwrócenie uwagi na szerszy obraz – na świat, z jego wielorakimi zmaganiami i potrzebami. Każdy dobry uczynek, jakkolwiek mały, jest źródłem przemiany. Kiedy modlimy się, mówiąc „Przyjdź królestwo Twoje”, prosimy, by nasze wysiłki stały się częścią wielkiego Bożego działania, zbawienia świata od złego. Gdyby każdy odpowiednio korzystał z otrzymanych od Boga darów, nasza planeta byłaby innym miejscem.
Początek